Niby logika podpowiada, że chorowanie to nic wstydliwego, ale mam wrażenie, że wstyd z powodu choroby jest bardziej powszechny niż nam się wydaje. Przynajmniej tak mi sugerują media. Raz, bo piszą raz po raz artykuły, że nie trzeba się wstydzić chorób. Tak jak nie trzeba się wstydzić niepełnosprawności. Piszą też, że gwiazdy, które mówią o swoich chorobach, przełamują wstyd i pomagają pozbyć się go innym. Także coś musi być w tym, że jest wiele osób wstydzących się choroby, prawda? Ja też się wstydziłam. Pewnie część z was w to nie uwierzy, ale jestem wielki wstydzioch w kontaktach z innymi ludźmi. I wstydziłam się tego,...

Przyznaję się bez bicia, że zaniedbałam ostatnio swoją Lewaczkę, a zaniedbana ręka oznacza dużo niższy komfort funkcjonowania. Zatem, mam zamiar pomóc mojej lewaczce w dochodzeniu do zdrowia. Ponieważ na ten moment sama sobie jestem fizoterapeutką i prowadzę sobie terapię zajęciową, zaprezentuję wam moje pomysły na powrót do sprawności.  druty fasolki pianino (a może i gitara?:o) plastelina puzzle mój set podstawowy: tadaaaaaaaaaam!:) https://youtu.be/eCKEl9od2_0 I co mi tylko przyjdzie do głowy. Reżim na jutro to 30minut na każde 2 godziny. Po dniu-dwóch zobaczę, w jakim stanie jest ręka i jakoś dostosuję sobie częstotliwość;) Ponownie zaznaczam: to, że mi coś służy, nie znaczy, że innym teź podpasuje. Pamiętajcie!...

Wspominałam już miliard razy o swojej chorobie lokomocyjnej, która mnie męczy I smuci najbardziej na świecie. To dzięki niej mdłości łapią mnie tak często, to dzięki niej jestem zamknięta na świat (konkretniej na miasto), bo co to za przyjemność iść do miasta na spotkanie/wolontariat/zakupy/do muzeum i przez godzinę zwalczać wrażenie, że zaraz zwymiotuję na stół i że moja głowa pięknie z bólu I paskudne zmęczenie. Gdybym faktycznie, w 100% słuchała swojego organizmu, nie ruszyłabym się dalej niż 8-10 km od domu, czyli tyle, ile mogę przejść. A teraz jestem na samochodowej wyprawie do (I po) Danii. Jestem bardzo dzielna (założę się, że mój...

Trafił mnie też ogromny obrzęk mózgu po udarze. Ok, ogromny jest pojęciem względnym, ale prawda jest podobno taka, że w pewnym momencie to obrzęk mózgu był największym zagrożeniem dla mojego zdrowia. Bo mózg puchnął, obrzękał się i zagrażał. Życiu i zdrowiu. Podobno tomografię za tomografią wszyscy wokół modlili się, żeby się wchłonął. Bo jakby nie zaczął, to by było źle. Żeby dać mi jakąś szansę przeżycia, rozważano, uwaga... OPERACJĘ ZDJĘCIA CZĘŚCI CZASZKI I ZASZYCIA JEJ W MOIM PODBRZUSZU, CZYLI ODBARCZENIA, żeby poczekała sobie na lepsze czasy (ponowne założenie na łeb). I już byłam prawie wieziona na stół operacyjny. Mogłoby być to ciekawe, ale pamiętajmy,...

Dziś mija rok od mojego drugiego udaru. Udarku - bo był duuuuuużo mniejszy od pierwszego. Udarku - bo nie zniszczył wszystkiego, tylko pogorszył trochę pewne sprawy i zmotywował do innych. Udaru, który nie wywrócił do góry nogami mojego życia, tylko podkreślił, że nie jest normmalnie. I odsunął w czasie to, na co byłam już gotowa. Ale co tam, co się odwlecze... A przynajmniej mam nadzieję:) Ten rok w jednych sprawach niewiele zmienił, w innych - wszystko. No, na przykład  na 99% znam przyczyny, nie jest tak, że siedzę w strachu przed kolejnym udarem. Ale ja nie o tym. Chciałam o tym, co jest...

Trafiłam na przydatny (mam nadzieję) artykuł w sieci "Pozycje ułożeniowe po udarze mózgu" i nie będę przepisywać informacji z niego. I - choć w szpitalach ani razu nie widziałam takiej staranności o ułożenie pacjenta - na pewno warto się do tych wskazówek stosować w przypadku naszych chorych:) Ja opowiem Wam, jak to jest leżeć w przytomności i półprzytomności bez wstawania, jak to jest, nie móc wytrzymać w żadnym ułożeniu i zrywać przez przypadek część monitorów, które pilnują, czy przypadkiem się nie umiera. Pamiętajcie też proszę, że różnica pomiędzy nieprzytomnym a przytomnym jest ogromna. Tak samo jak pomiędzy paraliżem, niedowładem i lekkim niedowładem, zatem moja...

Bóle głowy niemal codziennie, mdłości nawet przy nachylaniu(!!! - może powinnam się wybrać do laryngologa znowu), jestem na okrągło wymęczona. Śpię do 10 -11, potem drzemka popołudniowa, potem drzemka poobiednia, potem trochę aktywności, potem filmy w łóżku i spać. Nie wiem dlaczego. Właściwie mogę tylko zgadywać, ale myślę, że moje zgadywanki są trafne. Otóż, znowu jestem wymęczona. Wzięłam na siebie nowe obowiązki i - chociaż nie ma ich mnóstwo, łączą się tym razem wychodzeniem z domu (Jadłodzielnia) i stresem (rzecz, którą się niedługo pochwalę i nawet poproszę o pomoc:). Zeszły tydzień dał mi też w kość. Nie mam jak ograniczać tych aktywności, bo wszystkiego...

Coraz więcej udarów w mediach. To znaczy czego? Informacji udarowych. I w TV i w prasie. Moja babcia czyta życie na gorąco i wiem, że co kilka numerów jest coś wspomniane. A to o spastyczności, a to o udarze, a to o rehabilitacji... Szukam takich informacji, ale oczywiście nie kupuję wszystkich gazet, więc o wielu piszę. Ale wiem, że udarów mózgu jest w mediach coraz więcej. A może to tylko ja zauważam, bo mnie to dotyczy?W każdym razie wydaje mi się, że udarów w mediach jest coraz więcej. To pewnie zasługa organizacji szerzących świadomość o udarach, np. Fundacji Udaru Mózgu i...

Ostatnio fanpage Otwórz dłoń po udarze zamieścił link do artykułu, którego tytuł krzyczy, że 70 proc. Polaków po udarze zostaje inwalidami. To brzmi dla mnie możliwie. Bo kim jest inwalida? człowiek, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy. definicję podaję za internetowym słownikiem języka polskiego PWN-u, ale jednak jest we mnie niezgoda na zredukowanie (i rozszerzenie) definicji inwalidy do pracy. Bo czy faktycznie używa się go z myślą o pracy, czy tylko o niepełnosprawności? Ja sama użyłabym słowa inwalida, choć niechętnie, wobec osoby bardzo niepełnosprawnej. Bardziej takiej, która potrzebuje pomocy w myciu i wycieczce do łazienki. O ile może się wybrać do...

dziś na wesoło;) po udarze i przez wszystkie swoje choroby nauczyłam się wielu pierdołowatych rzeczy. O bardziej poważnych rzeczach piszę osobne notki. Na przykład:  nauczyłam się ustawiać tyłem do słońca i nosić kapelusz: przez toczeń. Nie mogę być na słonku, więc musiałam się dostosować. kapelusz, ustawienie ciała, długi rękaw... i swędzi duuużo mniej! nauczyłam się zawsze mieć ze sobą butelkę wody. Pomaga w mdłościach, rozrzedza krew i wogle. nauczyłam się cierpliwości. To nie jest pierdoła wprawdzie, ale pasuje do listy o nauce. Nauczyłam się unosić odrobinę jedną brew. Szkoda że prawą, ale kij tam. Nauczyłam się szybko zajmować wolne miejsca w autobusach....