Pisałam o odchudzaniu kilka razy. Raz, kiedy sygnalizowałam, że nadwaga może być jedną z przyczyn udaru, drugi raz, kiedy chwaliłam się, że dieta idzie mi nieźle;) A teraz będę się chwalić. Od mojego wagowego szczytu (nie ma się czym chwalić), spadło mi 15 kilogramów.  15 kilogramów! :))) to niesamowite. Ważę mniej niż kiedykolwiek w ostatnich latach. zakładam, że jestem zdrowsza niż pół roku temu. Jest ciężko, codziennie jest ciężko, ale spada, więc nagroda za wysiłek jakaś jest;) Notatka króciutka, bo bardzo mi się chce spać, ale co tam. Publikuję i zasypiam;) Dobranoc!  ...

Milon powodów: jestem trochę zajęta, jak nie jestem zajęta, to się źle czuję albo oglądam seriale. albo jestem leniwa. lenię się. Moje zarabiane pieniędzy z tej notki, choć bardzo mnie uszczęśliwiło, trwało jakieś 6 godzin+przerwy na drzemki, więc niezbyt dużo;) jest też kolejny powód. Miałam wrażenie, że mniej potrzebuję ćwiczeń. I wiecie co? Pomyliłam się. Bez wodnych masaży stóp i rączki jestem sztywna, bez ćwiczeń palców, działają gorzej. Bez chodzenia na różne sposoby czuję, że nieco gorzej chodzę. Wiem, że muszę znowu zacząć, bo moje nędzne poranne imitacje ćwiczeń są nędzne. Aleeeeeeeee tak bardzo mi się nie chceeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. Czy są jakieś plusy? Może będąc w...

Moimi dwoma rękami, parą oczu i uszu i cierpliwością. Bólem głowy, dwoma drzemkami, koszmarnym bólem ręki i mdłościami zarobiłam pierwsze od bardzo dawna pieniądze. Pierwsze od 2 lat i 9 miesięcy. To nie jest zasiłek. Prawdziwe zarobione pieniądze. Wydam je na dziwki i koks. Albo czekoladę, burgery i colę zero. Chociaż jestem przekonana, że moi rodzice woleliby dziwki niż czekoladę. Naprawdę się cieszę, to ogromna satysfakcja....

Spotkałam starego znajomego w barze. I rozmawiamy.  Nie pamiętam już, skąd to wyszło, ale zaczęłam mówić coś o stracie po chorobie. Ja: jak tracisz to wszystko co było wcześniej, alkohol, papierosy, imprezy, słodycze, znajomych, colę, muzykę... to tak jakbyś stracił tożsamość.  A przynajmniej część niej. On: to znaczy, że budowałeś tożsamość na złych rzeczach. Ja: hmmm. Zonk. Kolega ma rację. Wkładam do szufladki "przemyśleć to"....

Niby logika podpowiada, że chorowanie to nic wstydliwego, ale mam wrażenie, że wstyd z powodu choroby jest bardziej powszechny niż nam się wydaje. Przynajmniej tak mi sugerują media. Raz, bo piszą raz po raz artykuły, że nie trzeba się wstydzić chorób. Tak jak nie trzeba się wstydzić niepełnosprawności. Piszą też, że gwiazdy, które mówią o swoich chorobach, przełamują wstyd i pomagają pozbyć się go innym. Także coś musi być w tym, że jest wiele osób wstydzących się choroby, prawda? Ja też się wstydziłam. Pewnie część z was w to nie uwierzy, ale jestem wielki wstydzioch w kontaktach z innymi ludźmi. I wstydziłam się tego,...

Przyznaję się bez bicia, że zaniedbałam ostatnio swoją Lewaczkę, a zaniedbana ręka oznacza dużo niższy komfort funkcjonowania. Zatem, mam zamiar pomóc mojej lewaczce w dochodzeniu do zdrowia. Ponieważ na ten moment sama sobie jestem fizoterapeutką i prowadzę sobie terapię zajęciową, zaprezentuję wam moje pomysły na powrót do sprawności.  druty fasolki pianino (a może i gitara?:o) plastelina puzzle mój set podstawowy: tadaaaaaaaaaam!:) https://youtu.be/eCKEl9od2_0 I co mi tylko przyjdzie do głowy. Reżim na jutro to 30minut na każde 2 godziny. Po dniu-dwóch zobaczę, w jakim stanie jest ręka i jakoś dostosuję sobie częstotliwość;) Ponownie zaznaczam: to, że mi coś służy, nie znaczy, że innym teź podpasuje. Pamiętajcie!...

Wspominałam już miliard razy o swojej chorobie lokomocyjnej, która mnie męczy I smuci najbardziej na świecie. To dzięki niej mdłości łapią mnie tak często, to dzięki niej jestem zamknięta na świat (konkretniej na miasto), bo co to za przyjemność iść do miasta na spotkanie/wolontariat/zakupy/do muzeum i przez godzinę zwalczać wrażenie, że zaraz zwymiotuję na stół i że moja głowa pięknie z bólu I paskudne zmęczenie. Gdybym faktycznie, w 100% słuchała swojego organizmu, nie ruszyłabym się dalej niż 8-10 km od domu, czyli tyle, ile mogę przejść. A teraz jestem na samochodowej wyprawie do (I po) Danii. Jestem bardzo dzielna (założę się, że mój...

Trafił mnie też ogromny obrzęk mózgu po udarze. Ok, ogromny jest pojęciem względnym, ale prawda jest podobno taka, że w pewnym momencie to obrzęk mózgu był największym zagrożeniem dla mojego zdrowia. Bo mózg puchnął, obrzękał się i zagrażał. Życiu i zdrowiu. Podobno tomografię za tomografią wszyscy wokół modlili się, żeby się wchłonął. Bo jakby nie zaczął, to by było źle. Żeby dać mi jakąś szansę przeżycia, rozważano, uwaga... OPERACJĘ ZDJĘCIA CZĘŚCI CZASZKI I ZASZYCIA JEJ W MOIM PODBRZUSZU, CZYLI ODBARCZENIA, żeby poczekała sobie na lepsze czasy (ponowne założenie na łeb). I już byłam prawie wieziona na stół operacyjny. Mogłoby być to ciekawe, ale pamiętajmy,...

Dziś mija rok od mojego drugiego udaru. Udarku - bo był duuuuuużo mniejszy od pierwszego. Udarku - bo nie zniszczył wszystkiego, tylko pogorszył trochę pewne sprawy i zmotywował do innych. Udaru, który nie wywrócił do góry nogami mojego życia, tylko podkreślił, że nie jest normmalnie. I odsunął w czasie to, na co byłam już gotowa. Ale co tam, co się odwlecze... A przynajmniej mam nadzieję:) Ten rok w jednych sprawach niewiele zmienił, w innych - wszystko. No, na przykład  na 99% znam przyczyny, nie jest tak, że siedzę w strachu przed kolejnym udarem. Ale ja nie o tym. Chciałam o tym, co jest...

Trafiłam na przydatny (mam nadzieję) artykuł w sieci "Pozycje ułożeniowe po udarze mózgu" i nie będę przepisywać informacji z niego. I - choć w szpitalach ani razu nie widziałam takiej staranności o ułożenie pacjenta - na pewno warto się do tych wskazówek stosować w przypadku naszych chorych:) Ja opowiem Wam, jak to jest leżeć w przytomności i półprzytomności bez wstawania, jak to jest, nie móc wytrzymać w żadnym ułożeniu i zrywać przez przypadek część monitorów, które pilnują, czy przypadkiem się nie umiera. Pamiętajcie też proszę, że różnica pomiędzy nieprzytomnym a przytomnym jest ogromna. Tak samo jak pomiędzy paraliżem, niedowładem i lekkim niedowładem, zatem moja...