- miałaś udar? W takim młodym wieku?! - nie, w starszym - chciałoby się odpowiedzieć, na każdy taki komentarz. Wyobrażam sobie, że każdy, kto chorował na coś poważniejszego od grypy będąc młodym, musiał się zmierzyć z tym pytaniem. Nie ma więc co płakać i szukać zgrabnych odpowiedzi. Ja zazwyczaj swoje "tak", okraszam którąś z opowieści szpitalnych, np. tą że byłam ulbienicą całej udarówki i kiedy nie za bardzo kontaktowałam, opowiadałam pielęgniarkom o Omanie i sułtanie Qaboosie. Zazwyczaj dorzucam prawdopodobną przyczynę udaru, żeby nie było, że grubas i palacz na hormonach sam się o to prosił. Warto powiedzieć, że udar jest wciąż chorobą osób...

W prewencji udarowej i chorób układu krążenia bardzo ważne są kwasy tłuszczowe omega-3. Naturalnie znajdują się w tłustych rybkach morskich. Jedzmy więc łososia śledzika sardynki i makrele przynajmniej 2x w tygodniu. Dobre dla nas kwasy tłuszczowe wpływają korzystnie na obniżenie krzepliwości krwi, kondycję śródbłonka tętnic, redukcję poziomu trójglicerydów w krwi. Same dobre rzeczy! w badaniu przeprowadzonym w Japonii wykazano, że dieta bogata w ryby morskie zmniejszyła wystąpienie chorób układu krążenia o 37% w porównaniu do grupy kontrolnej. W innym badaniu (GISSI) wykazano, że przyjmowanie 1g kwasów tłuszczowych omega-3 przez pacjentów wiązało się ze zmniejszeniem liczby zgonów z powodów sercowo-naczyniowych o 30% (wszystko powyżęj - na podstawie mądrych materiałów,...

oto ono: Dlaczego rehabilitanci na oddziałach udarowych nie rehabilitują nas od razu przez 3 godziny dziennie? Dlaczego koło każdej osoby ćwiczącej na stojąco jest zazwyczaj krzesło? Ćwicząc, a szczególnie ćwicząc samemu w domu, bez czujnego profesjonalisty, trzeba pamiętać o odpoczynku. Rehabilitacja to nie wyścigi i nie przygotowanie do maratonu. To (niestety) długotrwały proces.Jeden z rehabilitantów powiedział mi, że przesadzając, można nawet zrobić sobie krzywdę. Nie wiem (ale się dowiem!) jak dokładnie, wiem, że moja pani Madzia, często musiała wręcz pilnować, czy robię sobie odpowiednio długie przerwy. Rehabilitanci mają często ciężkie zadanie ocenienia, czy ich marudzący pacjenci są naprawdę zmęczeni, czy po prostu im się...

przewrócilam się. Niespodziewanie. Każdemu może się przydarzyć, ale wydaje mi się że wcale się nie potknęlam. Niesamowicie mnie to martwi. Jest i bonus, rozbiłam laptopa. Jak ocenić, czy to przypadek, czy coś groźnego? Póki co zmierzylam ciśnienie, jest w normie. Czy to udarowe? Czy przypadkowe? Neurolog każe iść do szpitala, może to nic ale lepiej dmuchać na zimne. //apdejt  nowych ognisk udarowych nie ma, pacjent będzie żył. Co się stało, nie wiem. Na wszystko, na co nie ma lepszej odpowiedzi, można zawsze wzruszyć ramionami i powiedzieć "tak to może być po udarze". ...

 Czego wymaga się od toalety? Komfortu i poczucia odosobnienia. Minimum to łazienka czysta i zamknięta, bezpieczna. Mój udar przydarzył się w łazience, oczywiście zamkniętej na zamek. Próbowałam wstawać, i może otworzyć te drzwi. Przypłaciłam te próby kilkukrotnym uderzeniem w głowę w różnych miejscach. Chyba odpłynęłam, pamiętam kilka rzeczy, akcja ratunkowa w wykonaniu mojej nieocenionej ocalicielki, przyjaciółki i ówczesnego chłopca, przebiegła na tyle sprawnie, że szybko się znalazłam w szpitalu i żyję. Nie mam nawet lęku przed łazienkami, ale zawsze, kiedy zamykam się na zamek w jednej z nich wraca do mnie moment, w którym przechylam się w lewo i walę głową o...

Wyjście ze szpitala po udarze/rehabilitacji jest wielkim sprawdzianem. Wtedy okazuje się, że zapału do samodzielnej pracy, którą obiecywaliśmy sobie przez cały ostatni tydzień w szpitalu, starcza nam na maksymalnie 4 dni. Tak było u niemal wszystkich "weteranów" rehabilitacyjnych (czy to z ortopedii, reumatologii, czy z neurologii). Właściwie poznałam tylko jedną osobę, która mówiła, że ćwiczy codziennie i bardzo o siebie dbała. To procentowało. Żyje już prawie 20 lat z SM (stwardnieniem rozsianym), i dopiero w ubiegłym roku zaczęła chodzić o lasce. Dlatego warto ustalić sobie plan minimum który musi być zrealizowany. Mojego planu minimum nie wykonuję wtedy, kiedy jestem rozłożona...

Kiedy rehabilitantka na ostatniej rehabilitacji zapytała mnie, z czym mam problem, powiedziałam jej, że nie umiem biegać. Zdziwiła się. Jestem po dwóch (tak, tak!) udarach, dwóch rehabilitacjach szpitalnych, nie wiem ilu badaniach, zabiegu serca, nie mogę pracować, wciąż mam lekki niedowład lewej strony i koszmarnie napiętą rękę, a ja mówię o bieganiu. Ćwiczyłyśmy to co trzeba było, ale jak sala pustoszała, zaczęłyśmy naukę biegania. Żałowałam, że nikt nie nagrywa moich początków, które były, w przeciwieństwie do nauki chodzenia, komiczne. Po 1,5 tygodnia "biegałam". Powoli, mało, ale biegałam. A dziś przebiegłam swój wielki sukces! 2,6 km w 22 min, bez zatrzymania...

Spodziewałam się czegoś więcej, niż podstaw dla "błądzących we mgle". To nie jest zarzut - na pewno istnieje masa ludzi, którym ni zaoferowano tych podstaw i którzy przez długi czas nie są zdolni do tego, by samodzielnie je zgłębić. Ja jednak tna coś inngo, np. podpowiedzi, gdzie w internecie szukać sposobów ćwiczenia koncentracji, jak ćwiczyć, kiedy skończy się już przysługujące nam 80 dni na rehabilitacji. Wyciągnę najważniejsze informacje z tych czterech tekstów, postaram się je poszerzyć "albo nie" i zamieszczę na stronie. ...

Ostatnio okazało się, że mogę stanowić całkiem fajny gryzak:) ...

Mój udar mózgu przydarzył się pomiędzy 20.00 a 21.00, daleko od domu rodzinnego, do którego już przyjechał brat-ekspat, żeby spędzić z nami wigilię. Pamiętam, że wołałam rodziców - tak właśnie: rodziców, nie mamy. Lekarz zapewniał mnie, że niedługo przyjadą. Jako dobrze wychowana dziewczynka, powiedziałam lekarzowi, że kłamie, bo rodzice są w Szczecinie. Na szczęście mógł tego nie zrozumieć, bo tego co wydobywało się z mojej paszczy "mową" nie można było nazwać.