pan doktor: Pani Kasiu, chcemy pani podać leczenie, które może być niebezpieczne, ale jest niezbędne. Czy się pani zgadza? Ja: aha. Pan doktor:  a całym zdaniem? Ja: Tak. Tak chyba wyglądała moja zgoda na leczenie trombolityczne po wywiadzie, w którym nie brałam udziału:) Nie miałam pojęcia, co to jest i co się może stać, ale co miałam robić, lekarz radzi, Kasia robi:) Tromboliza to chemia wpuszczana do organizmu udarowca, żeby rozpuścić skrzeplinę, która powoduje udar. Niby proste, ale niebezpieczne, i trzeba ją zastosować szybko, do 4,5 godzin od pierwszych objawów udaru (czasem, w wyjątkowych przypadkach, nawet do 6 godzin, tak...

hurra, dostałam PODWYŻKĘ RENTY! o całe 1,92 zł na rękę! tyle dorzucili mi do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Mogę wydać to na wiele sposobów! kupić 6 bułek w dyskoncie kupić ze 4 bułki (białe;p) w piekarni kupić fajeczkę na sztuki (niby już nielegalne, ale gdzieniegdzie się dostanie...) zużyć jakieś 200 l wody więcej (kranówki i to z opłatami za ścieki) kupić ulgowy bilet na 15 minut  szczecińskiej komunikacji miejskiej, kupić ulgowi bilet 20 minutowy warszawskiej komunikacji miejskiej kupić drożdżówkę albo pączka, kupić cytrynę w sezonie 3 ołówki z gumką (ostatnio kupiłam po 60 groszy) kupić ze 2 cukinie w sezonie wrzucić całą kwotę biednemu panu pod kościołem do kapelusza, kupić ze...

Pierwszy raz od udaru zapisano mi masaże, takie prawdziwe, ciała, nie buzi. Jednego dnia mam masowaną rąsię, drugiego - nóżkę i tak jestem sobie masowana. Szczerze mówiąc zastanawiałm się, po co mi ten masaż. I tak nie mam wiele czucia, ale nogi i ręki używam. Dłoni! o toooo tak. Jak rano czasem nie umiem rozluźnić dłooni w ogóle, tak po masowanku jest bajka. Przez jakiś czas, oczywiście. Zapomniałam zapytać lekarza, po co udarczykowi masaż, więc zapytałam masażysty. Odpowiedział krótko, zapisałam dopiero po chwili, więc mam nadzieję, że nie przeinaczyłam jego słów. Masaż pobudza receptory pobudza mięśnie (tu nie mam pewności, chyba użył innego słowa)...

wiecie, jakie łatwe rzeczy (dla zdrowych!) mogą nam wzmocnić nóżki? nawet ja, kiedy sobie ćwiczę rączki, dostaję między kolanka piłkę. i ściskam, a przecież nóżki mam mocne:) widziałam i pacjentów niechodzących, którzy ściskali dłuuugo, aż tak im się to nudziło, że zaczynali marudzić(: PS pamiętajcie, że nie jestem fizjoterapeutą, tylko mówię, co widzę. ku inspiracji! najważniejsze, żeby sobie nie zaszkodzić. ...

Ręce muszą nauczyć się różnych ruchów. A każde ćwiczenie się w końcu znudzi. Więc zaczęłam malować. Niezbyt  dużo, ale od czasu do czasu siadam i coś sobie machnę. Tadam! Uwielbiam swoje "dzieła", nawet jak są brzydkie, to i tak są ładniejsze niż mój charakter pisma;p A jak patrzę na kota i sowę nie mogę uwierzyć, że to ja namalowałam. I t o lewą łapą. "gdybym umiał to sam bym przed sobą klękał";p tutaj cztery przykłady mojej twórczości. w kolejności chronologicznej powstawania.     :)))) ...

z panią Basieńką leżałam krótko, ale bardzo ją polubiłam. Nie rozmawiałyśmy, jej afazja na to nie pozwalała. Na początku się jej bałam, jak to się człowiek może bać ludzi, których nie rozumie. Potem zaczęłam jej współczuć. Moje miesiące w szpitalu były takie męczące również przez nudę. A pani Basieńka musiała się nudzić dziesięć razy bardziej niż ja. Często siedziała i patrzyła w ścianę. Nie mogła czytać, nie miała komputera, rzadko ją odwiedzano, a podejście do telewizji było całą wyprawą. Kiedy się zorientowałam, co się dzieje, dałam jej gazetki. Nie wiedziałam, czy może czytać, ale obrazki i zdjęcia oglądała bardzo uważnie. Też trochę dla niej...

Od kiedy dowiedziałam się, że Netflix wyprodukował ten dokument chciałam, żeby już, teraz, był dzień premiery. Ale kiedy w końcu film się pojawił, bałam się go zobaczyć, bo sama nie odnajduję piękna w mojej nowej łepetynie. W końcu zdobyłam się na odwagę i obejrzałam film. Z długą przerwą w środku, nie dałam rady na raz. Fakt, zrobiłam się emocjonalna, ale i bez tego, ten film byłby dla mnie trudny, ze względu na to, że szczerze pokazywał cudzy udar i emocje z nim związane. Pierwszy raz miałam do czynienia z tak obnażonymi emocjami innego udarowca. O niedowładach i trudnościach z koncentracją się naczytałam,...

czy może tak, jak ten "pijany policjant"? Teraz okazało się, że ten policjant miał udar.  Jak ja wyglądałam? Przewróciłam się w łazience. Bełkotałam. Próbowałam wstać, ale się nie udawało. Nie orientowałam się, co się dzieje. I nie współpracowałam z moimi ocalicielami. I pewnie bełkowałam, nie, pogotowie nie...  Jakbym dobrze poszukała, to bym znalazła takie wideo z moimi znajomymi ze studenckich czasów. Umówmy się. Gdyby mój udar przydarzył się kilka godzin później, gdyby moja współlokatorka nie wiedziała na pewno, że nie byłam pijana, mogłaby pomyśleć, że poszłam w tango i nie mogę wstać z ziemi. Zamiast wezwać pogotowie, przeprowadziłaby mnie na kanapę. Albo gdybym akurat była na naszej dorocznej imprezie...

muszę się do czegoś przyznać. Daję ciała po całości. Realizacja moich postanowień noworocznych nawet nie została rozpoczęta. A przecież miało być tak pięknie... Ech! dalej się ładnie rehabilitować bez marudzenia - cóż, rehabilituję się, ale mniej.  I marudzę. więc nie jest pięknie wrócić do gry na gitarze (co wymaga większej sprawności w lewej łapie) i gry na pianinie! - gitary nie dotknęłam, na pianinie ćwiczę sporadycznie. Może jutro coś się zmieni? nauczyć się hiszpańskiego na tyle, żeby móc go sobie wpisać do CV - tu jest różnie. Przez wakacje zaniedbałam hiszpański, ale teraz ładnie wracam. znaleźć (lub wymyślić) fajną robotę i wrócić do pracy, która...

jestem na wczasach i nie mam tu wszystkich zabawek rehabilitacyjnych. kombinuję więc i wpadłam na pomysł, co może sprawić mi frajdę i usprawniać: ORIGAMI! to powinno ćwiczyć i paluchy i mózg. Okazało się, że będzie ćwiczyć przede wszystkim cierpliwość. Szczerze mówiąc, myślałam że to będzie łatwiejsze. Wczoraj, jak zaczęłam się bawić tym papierem, wszystkie kartki poszły do kosza. Ale mi było smutno. No ale nie kupiliśmy ryzy papieru, żeby się smucić, prawda?;) dziś z innym nastawieniem i silnym postanowieniem nie nabawienia się ataku paniki postanowiłam zrobić coś, co już kiedyś robiłam i jest łatwe. I co sprawi mi frajdę. I tak wyszła mi...