Czy choroba lokomocyjna = chorobie morskiej?

Przyjaciele zaprosili mnie na motorówkę. Zaproszenie przyjęłam z radością, chociaż, szczerze mówiąc, bałam się. Przecież mam chorobę lokomocyjną! Rzyganie za burtę nie należy do moich ulubionych czynności (tzn. tak zgaduje, nigdy nie rzygałam za burtę). Czyli przyjemna wycieczka mogła się zmienić w koszmar.

I wiecie co? NIE ZMIENIŁA SIĘ. CZUŁAM SIĘ DOSKONALE! wiatr na buzi, piękne okoliczności przyrody, przyjaciele, warkot silnika:)

Naprawdę, cały czas myślałam, jak to możliwe. Od 5 lat mam w aucie (autobusach i tramwajach też) mdłości. Kiedy jeżdżę po mieście, za każdym razem. Czasem mniejsze, czasem większe, czasem łapią mnie po kilku metrach, czasem po pierwszym skrzyżowaniu... A na wodzie nic! Woda jest jednak moim żywiołem.

Co mnie rozbawiło, wyjeżdżając z mariny mdłości mnie oczywiście złapały. I to po cofaniu i powyższym zakręcie. Natychmiast. Jakby mój organizm trzymał aż do toalety tak, jak się trzyma do toalety.
Powiem wam, że tego lata brakuje mi wody, ale dzięki kilku cudownym osobom końcówka zrobiła się przynajmniej przyzwoita:) za każdym razem było cudownie się wyrwać z domu, we wtorek - z okropnego wielodniowego letargu. Naprawdę dziękuję Wam ludzie za to, że jesteście tacy kochani.