WyszukajGaleria twarzy (10): powiem to śpiewająco:)
[caption id="attachment_1815" align="alignleft" width="300"]
foto: Flickr.com[/caption]
Szczerze mówiąc, nie widziałam tej twarzy, słyszałam tylko opowieść o niej, od jednej z najbliższych osób.
Nie chcę wchodzić zbyt głęboko w intymność po bardzo ciężkim, zbagatelizowanym przez lekarzy udarze, skupię się na jednym aspekcie.
Panią z tej opowieści udar doświadczył bardzo głęboko. Jednym z problemów jest afazja. Bardzo poważna i nieleczona przez specjalistę, bo żaden specjalista nie chce jeździć 40 km od miasta, żeby pracować z chorym. Rodzina ma ogromne problemy komunikacyjne, pewnie wyobrażacie to sobie.
Ale pewnego razu pomyśleli, że może jąkający się mogą płynnie śpiewać, to może i afatyk zaśpiewa, by przekazać, co mu w głowie siedzi?
I udało się!:) Od wdrożenia tego pomysłu komunikacja jest lepsza! Nie idealna, jest ciężko, ale można się dowiedzieć co mama chce przekazać.
Może się nawet dopytywać o różne rzeczy, niekoniecznie takie, na które łatwo odpowiedzieć.
Nie mam pomysłu, jak zakończyć tę notkę, jest taka słodko-gorzka, a może gorzko-gorzka. Ale może pomysł kogoś zainspiruje. Nawet nie do śpiewania (choć jest podobno cudowne na mózg!), ale do szukania.
Tego nam życzę:)
PS
"muzyka jest wszędzie, nawet tam, gdzie myślisz że jej nie ma. A ona właśnie tam jest":)
foto: Flickr.com[/caption]
Szczerze mówiąc, nie widziałam tej twarzy, słyszałam tylko opowieść o niej, od jednej z najbliższych osób.
Nie chcę wchodzić zbyt głęboko w intymność po bardzo ciężkim, zbagatelizowanym przez lekarzy udarze, skupię się na jednym aspekcie.
Panią z tej opowieści udar doświadczył bardzo głęboko. Jednym z problemów jest afazja. Bardzo poważna i nieleczona przez specjalistę, bo żaden specjalista nie chce jeździć 40 km od miasta, żeby pracować z chorym. Rodzina ma ogromne problemy komunikacyjne, pewnie wyobrażacie to sobie.
Ale pewnego razu pomyśleli, że może jąkający się mogą płynnie śpiewać, to może i afatyk zaśpiewa, by przekazać, co mu w głowie siedzi?
I udało się!:) Od wdrożenia tego pomysłu komunikacja jest lepsza! Nie idealna, jest ciężko, ale można się dowiedzieć co mama chce przekazać.
Może się nawet dopytywać o różne rzeczy, niekoniecznie takie, na które łatwo odpowiedzieć.
Nie mam pomysłu, jak zakończyć tę notkę, jest taka słodko-gorzka, a może gorzko-gorzka. Ale może pomysł kogoś zainspiruje. Nawet nie do śpiewania (choć jest podobno cudowne na mózg!), ale do szukania.
Tego nam życzę:)
PS
"muzyka jest wszędzie, nawet tam, gdzie myślisz że jej nie ma. A ona właśnie tam jest":)
Dodaj komentarz!
super, że chociaż tak udało się porozumieć z chorą. Mam nadzieję, że ta historia będzie miała szczęśliwe zakończenie. Bo przecież inaczej być nie może. Pozdrawiam bardzo serdecznie
Odpowiedz
:) to nic strasznego! jak Pani (Pan?) napisze do mnie przez formularz albo przez facebooka, opowiem wszystko.
Odpowiedz
Polecam pieluchomajtki, jako zabezpieczenie na wszelki wypadek. Jak jest krzywo, przesunie się czy coś, no i w nocy. Od roku tak lecę. Zakładane na majty z przyklejoną podpaską. Już pomysł paru zdrowym babeczką sprzedałam. Bez pomocy zębów się nie da odkleić papierka. PS.Dzięki że jesteś
Odpowiedz
a u mnie okres pojawił się, gdy już byłam od kilku lat niepełnosprawna, więc u mnie nie było tego, że musiałam się jakoś przestawiać. Bo ja nigdy inaczej się nie uczyłam. Nie wiedziałam, że to może być problem dla Was, kobiet, które zostały jednorękie po okresie dojrzewania. Ale dobrze, że o tym piszesz, bo My, dziewczyny, powinnyśmy trzymać się razem. Solidarność jajników, czy jakoś tak :D
Odpowiedz