Dostałam list. Rozdzierający. I mimo że mam dobre doświadczenia szpitalno-rehabilitacyjne wiem, że tak bywa. Starość w chorobie jest podwójnie trudna. Tak dla chorych, jak dla jego rodzin. Sytuację komplikują nagłe zmiany, które biorą się z, właśnie czego? Najgorzej chyba myśleć, że coś bardzo złego się tam zadziało, że to był drugi wylew, niezdiagnozowany po prostu.
Tak jak pisałam. To wszystko jest rozdzierające. Oddaję głos czytelniczce.
(…) widzę jak w bardzo wielu miejscach panuje brak widzenia drugiego człowieka. Brak uważności. I to tam gdzie właśnie być powinna taka uważnośc – w służbie zdrowia.
Takiego chorego 80-latka najlepiej dla wielu lekarzy/pielęgniarek jest spacyfikować prochami żeby się nie ruszał zamiast walczyć żeby wrócił do zdrowia. Czytaj dalej
Już tłumaczę. W szpitalach widziałam różne siedziska pod prysznic. Od stołeczków typu Ikea za 15 zł, przez specjalne, stabilne krzesła, po siedziska przytwierdzane do ściany, często składane.
Ręka mnie boli. Nie bardzo wiem, z czym się to wiąże. Zgaduję, że z pracą.
Naprawdę. Ma wszystko, co powinna mieć książka popularnonaukowa.
Niepełnosprawny po udarze chyba zawsze się nasłucha. Wszyscy wiemy, że rady zwykle wylewają się z ludzi szeroką, nieposkromioną rzeką. Można się na nią przygotować, albo nie.
Na początku powiem, że wcale nie należę do najbardziej zagorzałych krytyków naszej służby zdrowia. Świetnie ratujemy życie, gorzej….
Wsiadłam ostatnio za kierownicę naszego auta. Brat mi zaproponował i chyba szybko pozalowal.