Wielu osobom trudno jest wyobrazić sobie pierwsze chwile choroby bliskiego. Te wszystkie pierwsze razy. U mnie też tak było. Teraz wiem o tym nieco więcej. Wielu z nas to zna, bo opiekowało się swoimi chorymi, wielu z nas było/jest osobą, którą inni się opiekują. Pomyślcie sobie, na ile pytań musi odpowiedzieć sobie błyskawicznie osoba, która decyduje o naszym losie:  co się dzieje? wezwać karetkę, czy nie? jaki jest numer na pogotowie?...

Tak tak. Jestem jednocześnie 29, 84 i 4-latką. Wczoraj miałam swoją czwartą rocznicę udaru mózgu, czwate udarowe urodziny. Co ciekawe... Zapomniałam o tym. jakoś nie zarejestrowałam nadejścia 21 grudnia, dzisiaj dopiero mama mi przypomniała. Z czym się to wiąże? Możliwe że z tym, że mamy w domu mnóstwo na głowie. Może też z tym, że przetaję się uważać tylko za udarowca, ale też za osobę, która składa się z rożnych części, nie tylko jednej choroby. Nie umiem odpowiedziec teraz na to pytanie, umiem skonstruować kolejną listę rzeczy, które zmieniły się na lepsze po udarze. Prawda jest taka, że przy moim obecnym nastroju łatwiej...

Ostatnio w rozmowie z nowymi udarowymi znajomymi ktoś powiedział, że gdzieś opracowują lek na udar mózgu. Żel regenerujacy tkanki mózgu. Dla mnie brzmi jak science fiction, jak mnóstwo doniesień, o których czytałam i o których, poza może kilkoma newsami, świat zapomniał. Sceptycznie podchodzę do każdej rewelacji, w której pojawia się fraza "lek na udar mózgu" lub lek na regenerację mózgu. Niektóre jednak obserwuję baczniej, bo przecież kiedyś może się okazać, że nauka osiągnie rzeczy niemożliwe dla naszych ciał. Póki co wierzę w rehabilitację, odpoczynek i wodę. Żel regenerujący tkanki mózgu przyciągnął moją uwagę. W sumie nie wiem czemu. W zasadzie nie wierzę przecież,...

Dostałam list. Rozdzierający. I mimo że mam dobre doświadczenia szpitalno-rehabilitacyjne wiem, że tak bywa. Starość w chorobie jest podwójnie trudna. Tak dla chorych, jak dla jego rodzin. Sytuację komplikują nagłe zmiany, które biorą się z, właśnie czego? Najgorzej chyba myśleć, że coś bardzo złego się tam zadziało, że to był drugi wylew, niezdiagnozowany po prostu. Tak jak pisałam. To wszystko jest rozdzierające. Oddaję głos czytelniczce. (...) widzę jak w bardzo wielu miejscach panuje brak widzenia drugiego człowieka. Brak uważności. I to tam gdzie właśnie być powinna taka uważnośc - w służbie zdrowia. Takiego chorego 80-latka najlepiej dla wielu lekarzy/pielęgniarek jest spacyfikować prochami żeby...

Chory w domu,  także ten o udarze, wymaga przystosowania kilku rzeczy. Dzięki przygotowaniu domu na jego powrót wszystkim będzie łatwiej.  I choremu, i jego rodzinie.  Jedną z rzeczy,  o których można pomyśleć,  jest krzesełko pod prysznic. Nawet jeśli nie są niezbędne,  to ich sama obecność daje duże poczucie komfortu.  Czy bezpieczeństwa... Już tłumaczę.  W szpitalach widziałam różne siedziska pod prysznic.  Od stołeczków typu Ikea za 15 zł, przez specjalne, stabilne krzesła, po siedziska przytwierdzane do ściany,  często składane. Wybór jest szeroki. ja, szczerze mówiąc,  zawsze, od pierwszego samodzielnego prysznica (mama stała can kotara), opieralam się korzystaniu z krzesełka pod prysznicem.  No bo co, przecież nie...

Ręka mnie boli.  Nie bardzo wiem,  z czym się to wiąże. Zgaduję, że z pracą. No bo tak: w pracy piszę na komputerze, w domu albo śpię albo wdrażam wiedzę z pracy w ulepszanie Lewaczki. Ręka mnie boli po prostu. Efekty są chyba 3: boląca ręka, częściej zaciskająca się pięść. rzadkie posty na lewaczkę. Niestety. Ostatnio byłam na przykład na stand-upach i zamiast się naprawdę dobrze bawić, rozmasowywałam bolącą rękę. Taka śmieszna zabawa. Ból ręki obejmuje więcej, niż wcześniej. Teraz boli mnie nawet ramię, nie tylko pięść i przedramię. Zaraz wymasuję sobie rękę w masażerze do stóp (pisałam o nim tutaj), i chyba będę to robić codziennie. Dam...

Niepełnosprawny po udarze chyba zawsze się nasłucha. Wszyscy wiemy, że rady zwykle wylewają się z ludzi szeroką, nieposkromioną rzeką. Można się na nią przygotować, albo nie. Ja zazwyczaj (nie zawsze)  słucham ich, gdy mi się chce, trochę dyskutuję. Nie mam nikomu za złe rad, nawet jeśli nie zgadzam się z nimi nawet w jednym procencie. Wiem, że i tak je usłyszę. I pewnie dam. Każdy z nas wie, że wie najlepiej. Burzę się jednak na jeden typ rad. Nie znoszę, kiedy ktoś mówi mi, jak mam myśleć. Od jakiegoś czasu baczniej zwracam uwagę na to, że chorym zwraca się uwagę na to, jak powinni postrzegać siebie. Ludzie...

Na początku powiem,  że wcale nie należę do najbardziej zagorzałych krytyków naszej służby zdrowia. Świetnie ratujemy życie,  gorzej.... Jest jednak coś,  co m nie okropnie irytuje, wkur...., frustruje. To,  jak często funkcjonują przychodnie medycyny rodzinnej,   lekarze pierwszego kontaktu. osoba bardzo mi bliska pochorowala się. W Związku z tym, zaraz po weekendzie rejestrowała się do lekarza. I co? TERMIN U LEKARZA PIERWSZEGO KONTAKTU? ZA TYDZIEŃ. Proszę przyjść do nas za tydzień.  Wezwano zatem lekarza prywatnie.  Pilnie. Niestety wzywano lekarza wieczorem,  był na miejscu koło 23 (wiecie.  nocna pomoc, na szczęście istnieją prywatni  lekarze). Zbadał,  kazał jechać na sor,  wziął pieniądz. Kilka dni wcześniej, przy nocnej gorączce 40 ...

Będę pracować po raz kolejny. I co tu mówić? Staż dostałam z pośrednictwem stowarzyszenia, o którym pisałam wcześniej. Byłam już na dniu próbnym.  I było spoko:) Nie będę pisać więcej (szef ma adres bloga), tylko powiem, że: Praca będzie na pół etatu, Firma ma kanapę, na której można odpocząć (ciekawe, kiedy się odważę), Będę pisać, Będę mogła trenować strzelanie bez problemu, bo na luzie zdążę na trening po pracy, Na rozmowę w firmie byłam z panią ze stowarzyszenia i to była naprawdę ogromna pomoc, W firmie jest dobra kawa, Boję się i jednocześnie... Cieszę się. Jak by nie było, będę pisać tylko o dobrych...

 I porzuciłam ten pomysł. Wsiadłam ostatnio za kierownicę naszego auta.  Brat mi zaproponował i chyba szybko pozalowal. Miałam przejechać z 20 metrów i zaparkować.  Nic trudnego? Nic bardziej mylnego! Zapomniałam jakoś o istnieniu pedału gazu. Tzn.  wiedziałam, że gdzieś tam jest,  ale gdzie?:o Dopiero po chwili ruszyłam.  Na pustej ulicy było lepiej.  Zaparkowałam lepiej. Zaczęłam się zastanawiać nad jazdami doszkalającymi. Z instruktorem.  Bo może kiedyś udałoby się wrócić. Ściągam się jednak na ziemię gdy przypominam sobie,  że muszę odczekać 2 lata od ataku padaczki.  I nie wiem,  czy dodatkowy hamulec by mnie odpowiednio zabezpieczył.  Pewnie nie. Nie chcę,  żeby zdarzyło mi się coś takiego. https://youtu.be/wg3Yg-mbUwk Myśląc o koszmarze TIA za...