Młodzi ludzie po udarze - arytkuł w "Polityce" z 21 marca

Moja mordka pojawiła się w tygodniku Polityka. Miałam duże wątpliwości... Bo w sumie strasznnie dużo nie w mediach. Chyba za dużo. Ale z drugiej strony cieszę się - choć dla mnie nie ma tam jakichś nowych informacji. Temat nie brzmi po prostu "udar mózgu", ale "młodzi ludzie po udarze". Czyli ja i wielu z was.

I tym sposobem temat dotarł pod więcej strzech.

Teraz tych, pod którymi czytuje się tygodniki opinii, więc kroczek po kroczku docieramy do szerszej publiczności i pokazujemy czym jest udar. I czym faktycznie

jeśli chcecie, kupcie sobie Politykę (ostatniosrodowe wydanie, dostępne do wtorku włącznie), artykuł jest fajny.

Pozytywny, ja osobiście poplakalam się w dwóch monetach. Tak właśnie, jakbym sobie życzyła. Bo zobaczcie:

To przecież o mnie. Jeszcze na osrtrymm, gdy walczyłam o życie, nie sprawność, umówiłam się na półmaraton na wiosnę i chciałam kupować bilety lotnicze gdziekolwiek.

I kiedy zrozumiałam grozę tego, co mi się przytrafiło, zapytałam: mamo, kiedy będę mogła podróżować? 

I pamiętam tę koszmarną odpowiedź: no, z pół roku będziesz musiała poczekać.

PÓŁ ROKU?

Nie, żebym wcześniej podróżowała częściej, ale pół roku to była dla mnie wieczność. Wieczność.

Młodzi ludzie po udarze naprawdę walczą o coś innego, niż emeryci. Nie mówię, że to lepiej, czy gorzej. Mówię tylko, że my, ludzie młodsi niż starsi, walczymy o to, żeby przeżyć życie. Całe życie.

Skoro nas już odratowano, jak wszyscy chcemy komfortu niezależności, ale i wyboru ścieżki. Wydaje mi się, że mówię za wielu z nas. Chcemy zostać młodzi.

Tak, ja też bym pojechała na snowboard.

Już wiem, że raczej nie będę nurkować z butlą i skakać ze spadrochonem, chociaż całe życie chciałam spóbować. To jest moje ustępstwo na rzecz zdrowia. Ustępstw jest cała masa, ale chcę wiele rzeczy zachować. I zrobić.

Może na snowboard uda się pojechać za rok. Albo latem. Lodowce przecież istnieją po coś;)